Mijn Twitter tijdlijn ontplofte gisteren toen Benno L. ter sprake kwam bij Paul en Witteman. De zwemleraar die zijn straf voor het sexueel misbruiken van kinderen uitgezeten heeft en nu gehuisvest moet worden. De gemeente Leiden heeft die taak op zich genomen en hem gehuisvest in een bejaardentehuis. Op zich geen slechte keuze. De buurt wil de man weg hebben aangezien er scholen en zwembaden in de buurt liggen.
Ik blijf het een moeilijke situatie vinden. Natuurlijk moet zo’n man niet in de buurt van kinderen gehuisvest worden. Dat is de kat op het spek binden. Maar waar huisvest je zo’n man dan? Nederland is zo dicht bevolkt dat er nergens een plek te vinden zal zijn waar een pedosexueel niet met kinderen te maken krijgt. En je wilt niet dat ze gaan zwerven. Dan heb je geen zicht meer op hun doen en laten, met alle kans op herhaling.
Dat ouders met kinderen ze niet in hun buurt willen hebben is begrijpelijk. Alhoewel ik denk dat de kinderen meer gevaar lopen bij die pedosexuelen die nog niet tegen de lamp zijn gelopen. De opgepakte pedosexuelen worden zo scherp in de gaten gehouden, dat een nieuwe misstap vrijwel onmogelijk is.
Het nadeel van deze discussie is dat men (de maatschappij) gaat discussiëren vanuit de onderbuik gevoelens. Niet bij mijn kinderen in de buurt! En dan verliezen we elk gevoel voor redelijkheid. Als ik de reacties lees op diverse fora hebben pedosexuelen geen recht op huisvesting, behandeling of wat dan ook. Het liefst laten we ze hun hele leven in de gevangenis zitten, maar opknopen aan de eerste de beste boom mag ook.
Of we het nu willen of niet. Er lopen nu eenmaal mensen in onze maatschappij met een sexuele behoefte die wij niet wenselijk vinden. Negeren is geen oplossing. Alle pedosexuelen afzonderen op een eiland ook niet. Wat dan wel de oplossing is, weet ik ook niet. Maar beslissen vanuit de onderbuik heeft nooit het gewenste resultaat gegeven.
Ps. Even voor de duidelijkheid. Ik ben geen voorstander van pedofilie. Ik zou mij ook niet prettig voelen als ik weet dat er een pedosexueel in mijn buurt woont. Maar ik ben opgevoed met de gedachte dat elk probleem twee kanten heeft. Vanuit die invalshoek heb ik bovenstaand stuk geschreven.
Leave a Reply